Archipelag Svalbard to grupa wysp, wśród których Spitsbergen to jedyna zamieszkana. Znajduje się on 1000 kilometrów od bieguna północnego.

Jeśli planujesz nocne szaleństwa, szał zakupów lub zwiedzanie muzeów – to nie jest rejs dla Ciebie. Jeśli jednak potrafisz zwolnić, zatrzymać się i dostrzec majestat przyrody, gór, fiordów, lodowców, płynących przez setki lat przez kontynent, by zwalić się z hukiem w otchłań oceanu -Svalbard jest miejscem, gdzie warto być.

To tu, lądując przy bezchmurnej pogodzie, ujrzeć można prawdziwą Epokę Lodowcową i to jest najbardziej znamienite dla tego obszaru: przyroda, która jest gospodarzem w pełnym tego słowa znaczeniu (3,5 tys. niedźwiedzi polarnych to populacja której nikt tu nie ignoruje). Dlatego na pytanie komu Spitsbergen się podoba, przewodniki odpowiadają: przyrodnikom, fotografom, naukowcom i tym co lubią zdziczeć.

Ocieplenie klimatu dotyka już nawet tak odległe rubieże, jak północny Svalbard. Według analiz naukowych globalne ocieplenie w Arktyce postępuje dwukrotnie szybciej niż gdziekolwiek indziej na Ziemi – sam Lodowiec Austfonna płynie 10 razy szybciej niż sądzili naukowcy, a w rejonie samego Spitsbergenu rozmarza wieczna zmarzlina. Tym bardziej warto podjąć próbę przedostania się przez pak lodowy na daleką północ.

Wyprawa trwa. Czas wyjść na pełne morze… opuszczamy Spitsbergen, wyspę, na której wsłuchując się w ciszę pustkowia usłyszeć czasem można szept dawnych, samotnych na swym wygnaniu Skandynawskich Bogów.

W drodze na południe zakotwiczymy u wybrzeży Jan Mayen. Jest to niewielka wyspa wulkaniczna w Arktyce, zlokalizowana ok. 270 Mm  na wschód od Grenlandii. Większość obszaru Jan Mayen zajmują tereny wyżynne i górskie. Najwyższy szczyt to wulkan Beerenberg o wysokości 2277m, nadal czynny.  Oprócz tego totalna bezludność. Cisza. Lodowce. Kolonie ptaków i fok.

Po zerwaniu kotwicy z wyspy Jan Mayen, Patagonia obierze kurs na wschodnie wybrzeże Grenlandii. Skierujemy się do Scoresbysund i pożeglujemy tak daleko, na ile pozwoli lód… Mapy lodowe ostatnich dwudziestu lat dają umiarkowane szanse na zejście na ląd w lipcu, ale… .  Scoresbysund, w języku Inuitów, Kangertittivaq to  położony we wschodniej Grenlandii rozległy system fiordów, najdłuższy (350 km) i jeden z najgłębszych (ponad 1500 m głębokości) na Ziemi. Scoresbysund na zdjęciach satelitarnych przypomina drzewo, z głównym „pniem” sięgającym ok. 110 km w głąb lądu. Odchodzące od niego rozległe fiordy zajmują powierzchnię 38,000 km².

W Scoresbysund znajdują się liczne wyspy. Największa, Milne Land, o powierzchni 3,913 km² zlokalizowana jest pośrodku zatoki. Jedyną stałą osadą ludzką w regionie jest Ittoqqortoormiit znajdująca się na północ od wejścia do fiordu. Mieszka w niej 469 osób.

Celem etapu jest wyspa Islandia . Przez jej środek przebiega geologiczna granica płyt oceanicznych: północnoamerykańskiej i euroazjatyckiej. Dzięki mostowi na Półwyspie Reykjanes łączącemu obie płyty przekracza się niejako granicę kontynentów : )

Efektem ścierania się płyt oceanicznych jest 140 wulkanów, które wyrosły na Islandii, pola gejzerów i lawy, wulkaniczne jeziora i ciepłe źródła. To tu krajobraz kształtują jednocześnie: lodowce i pola geotermalne, plaże ze złotym lub czarnym piaskiem, a z drugiej strony- laguny polodowcowe. Nie uświadczymy tu prawie drzew, większa część powierzchni wyspy to pustynia skalna. Roślinność Islandii jest uboga, zbiorowiska tundrowe z niskimi brzozami i wierzbami, miejscami przechodzące w torfowiska. Islandia jest krainą wodospadów i rzek. Temperatury w okresie, kiedy pożeglujemy na Islandię wahają w granicy 12 a 15ºC.