Archipelag Svalbard to grupa wysp, wśród których Spitsbergen to jedyna zamieszkana. Znajduje się on 1000 kilometrów od bieguna północnego.

Jeśli planujesz nocne szaleństwa, szał zakupów lub zwiedzanie muzeów – to nie jest rejs dla Ciebie. Jeśli jednak potrafisz zwolnić, zatrzymać się i dostrzec majestat przyrody, gór, fiordów, lodowców, płynących przez setki lat przez kontynent, by zwalić się z hukiem w otchłań oceanu -Svalbard jest miejscem, gdzie warto być.

To tu, lądując przy bezchmurnej pogodzie, ujrzeć można prawdziwą Epokę Lodowcową i to jest najbardziej znamienite dla tego obszaru: przyroda, która jest gospodarzem w pełnym tego słowa znaczeniu (3,5 tys. niedźwiedzi polarnych to populacja której nikt tu nie ignoruje). Dlatego na pytanie komu Spitsbergen się podoba, przewodniki odpowiadają: przyrodnikom, fotografom, naukowcom i tym co lubią zdziczeć.

Ocieplenie klimatu dotyka już nawet tak odległe rubieże, jak północny Svalbard. Według analiz naukowych globalne ocieplenie w Arktyce postępuje dwukrotnie szybciej niż gdziekolwiek indziej na Ziemi – sam Lodowiec Austfonna płynie 10 razy szybciej niż sądzili naukowcy, a w rejonie samego Spitsbergenu rozmarza wieczna zmarzlina. Tym bardziej warto podjąć próbę przedostania się przez pak lodowy na daleką północ.

Wyprawa trwa. Czas wyjść na pełne morze… opuszczamy Spitsbergen

W drodze na południe zakotwiczymy u wybrzeży Jan Mayen. Jest to niewielka wyspa wulkaniczna w Arktyce, zlokalizowana ok. 270 Mm  na wschód od Grenlandii. Większość obszaru Jan Mayen zajmują tereny wyżynne i górskie. Najwyższy szczyt to wulkan Beerenberg o wysokości 2277m, nadal czynny.  Oprócz tego totalna bezludność. Cisza. Lodowce. Kolonie ptaków i fok.

Po zerwaniu kotwicy z wyspy Jan Mayen, Patagonia obierze kurs na wschodnie wybrzeże Grenlandii. Skierujemy się do Scoresbysund i pożeglujemy tak daleko, na ile pozwoli lód… Mapy lodowe ostatnich dwudziestu lat dają umiarkowane szanse na zejście na ląd w lipcu, ale… .  Scoresbysund, w języku Inuitów, Kangertittivaq to  położony we wschodniej Grenlandii rozległy system fiordów, najdłuższy (350 km) i jeden z najgłębszych (ponad 1500 m głębokości) na Ziemi. Scoresbysund na zdjęciach satelitarnych przypomina drzewo, z głównym „pniem” sięgającym ok. 110 km w głąb lądu. Odchodzące od niego rozległe fiordy zajmują powierzchnię 38,000 km².

W Scoresbysund znajdują się liczne wyspy. Największa, Milne Land, o powierzchni 3,913 km² zlokalizowana jest pośrodku zatoki. Jedyną stałą osadą ludzką w regionie jest Ittoqqortoormiit znajdująca się na północ od wejścia do fiordu. Mieszka w niej 469 osób.

Celem etapu jest wyspa Islandia . Przez jej środek przebiega geologiczna granica płyt oceanicznych: północnoamerykańskiej i euroazjatyckiej. Dzięki mostowi na Półwyspie Reykjanes łączącemu obie płyty przekracza się niejako granicę kontynentów : )

Efektem ścierania się płyt oceanicznych jest 140 wulkanów, które wyrosły na Islandii, pola gejzerów i lawy, wulkaniczne jeziora i ciepłe źródła. To tu krajobraz kształtują jednocześnie: lodowce i pola geotermalne, plaże ze złotym lub czarnym piaskiem, a z drugiej strony- laguny polodowcowe. Nie uświadczymy tu prawie drzew, większa część powierzchni wyspy to pustynia skalna. Roślinność Islandii jest uboga, zbiorowiska tundrowe z niskimi brzozami i wierzbami, miejscami przechodzące w torfowiska. Islandia jest krainą wodospadów i rzek. Temperatury w okresie, kiedy pożeglujemy na Islandię wahają w granicy 12 a 15ºC.