Rejs na Biały Archipelag. Eksploracja krainy niedźwiedzi polarnych. Nie było tutaj Rzymian, nie było Wikingów, ani Inuitów.  To kraina wielorybników, wagabundów i kapitanów rejsów morskich… to kraina samotników, którzy lubią i potrafią być poza światem.

Etap z Tromso do Long  to około 500 –  milowa przeprawa przez Morze Barentsa, prawdziwa gratka dla amatorów długich morskich przelotów. Ile czasu zajmie nam przelot z  Tromso przez Wyspę Niedźwiedzią do południowych rubieży Spitsbergenu… pokaże wiatr! To jest właśnie podstawa magii na morzu – czas nie ma znaczenia. Nie obchodzi Cię jaki jest dzień tygodnia. Tutaj znaczenia nie ma nawet pora dnia. Ważne, za ile masz wachtę i kiedy będzie następny posiłek.

Jeśli chcesz i potrafisz na chwilę zwolnić, zatrzymać się w majestacie przyrody, gór, fiordów i lodowców, zanurzyć się w ciszy przerywanej tylko co jakiś czas przez obrywające się kawałki lodu z hukiem wpadające w otchłań oceanu, pożegluj z nami do krainy wiecznego lodu.

Rejs rozpoczniemy w Tromso, największym mieście północnej Norwegii położonym za kołem podbiegunowym blisko 70. równoleżnika, zwanym często „Wrotami do Arktyki”.

Pożeglujemy na północ w stronę Przylądka Północnego ( Nordkapp  71°10′21″N, 25°47′40″E). Jest to skalne urwisko na wyspie Mageroya,  (924 km2), połączonej z lądem stałym podmorskim tunelem drogowym. Na wyspie dominują gołe skały, w niektórych miejscach porośnięte tundrą. Jedyne drzewo, to suchy konar przytwierdzony żelazną obręczą do skały w miejscowości Gjesvær. Nazwę Przylądkowi Północnemu w roku 1553 nadał angielski odkrywca Richard Chancellor, który przepłynął obok niego podczas poszukiwań północnej drogi morskiej do Azji.

Przed nami 5 – dniowa żegluga przez Morze Barentsa. Na horyzoncie jako pierwszą spośród wysp Svaldbardu zobaczymy Wyspę Niedźwiedzią . Choć Bjornoya, jest „Niedźwiedzia” w takim samym stopniu jak Greenlandia „Zielona”, a Islandia skuta lodem, to widok potężnych klifów i jaskiń wyżłobionych przez fale, robi piorunujące wrażenie…

Nazwa Spitsbergen tłumaczona jako „Kraina Ostrych Gór”, została nadana przez Willema Barents’a. Latem 1596 r. poszukując północno-wschodniej drogi do Indii przemierzał groźne wody Oceanu Arktycznego. Mijając 80° szerokości geograficznej północnej trafił na niegościnne brzegi obcego lądu. Dziewicze wyspy, najeżone ostrymi górami z masą zdradliwych podwodnych skał, niejako same podpowiedziały podróżnikowi swą nazwę…

Wpłyniemy do  fiordu Hornsund gdzie u jego ujścia znajduje się Stacja Polarna Instytutu Geofizyki PAN (Polski Dom pod Biegunem).

Odwiedzimy Barentsburg, „kawałek Rosji na norweskiej ziemi”.

Barentsburg  to radziecka osada wydobywcza, w której obecnie zagościli w większości Ukraińcy z okręgu Doniecka, szukający pracy w Arktyce w obliczu kryzysu w ojczystym kraju. Wśród pozostałych zabudowań można znaleźć szereg pamiątek po dawnych mieszkańcach. Barenstburg to miejsce pełne sprzeczności: Toyoty Trust Arktikugol i pomnik Lenina, porzucone domy i obiekty zaprzecza socjalnego, a w głębi nowy hotel i mini browar. Osada stanowiła niegdyś zapowiedź radzieckiej propagandy w najlepszym wydaniu. Obecnie miasto jest systematycznie odbudowywane, z daleka można dostrzec nowoczesne budynki powstałe na bazie starych. W mieście znajdziemy klimatyczny Bar, gdzie sprzedawane jest piwo z najdalej na północ wysuniętego browaru.

W Billefiordzie odwiedzimy górniczą osadę-muzeum Pyramiden, gdzie mieszkają już tylko maskonury i inne ptactwo oraz kilku opiekunów osady. Pyramiden była radziecką osadą górniczą, założoną przez Szwedów w 1910 roku, w 1927 roku sprzedana ZSRR. W czasach świetności mieszkało tu ponad 1000 osób. Był tu szpital, dwupiętrowy basen, kryte boisko, kino, biblioteka, sala koncertowa, hotel i helipad. Kiedy przestano wydobywać węgiel w 1998 roku, miasto ewakuowano w pośpiechu, bez zbędnego bagażu… w biurach walają się notatki, w magazynach części zapasowe, a na stołach stoją butelki po wódce i paczki papierosów, uschły kwiaty w doniczkach i tylko nadal stoi głowa Lenina zwrócona w kierunku lodowca Nordenskiöld.

Longyearbyen to stolica archipelagu Svalbard, gdzie odbędzie się wymiana załóg. Miasto, w którym żyje więcej niedźwiedzi niż ludzi. Niegdyś osada myśliwych i wielorybników, obecnie zaludniona głównie przez pracowników naukowych oraz górników pracujących w przemyśle węglowym. Nasza baza wypadowa w świat arktycznej tundry i polarnego morza.

Longyearbyen to miasto na czubku świata, jak mówią o nim mieszkańcy. Miasto swoiste – leży na Svalbaldzie, Archipelagu Arktycznym na jego największej wyspie Spitsbergenie Wschodnim. To jedno z dwóch funkcjonujących tu miast i zarazem stolica. Codzienność w Longyearbyen zaskakuje…Zamiast aut na drogach dominują skutery śnieżne, choć nie brak stanowisk dla parkowania psich zaprzęgów. Nie odprawia się tu pogrzebów (ziemia oddaje ciała z powrotem), a średni czas zamieszkiwania w Longyearbyen to 5 lat, co skutkuje tym że raczej nikt tutaj nie słyszał o kimś, kto przeszedł na emeryturę…